مدح و مناجات با امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
هر كس تو را نداشت لیاقت نداشته‌ست هر كس نشد فدات، سعادت نداشته‌ست در چشم اهل معرفت از خار كمتر است هر كس كه رنگ و بوی ولایت نداشته‌ست فـیـضـی نـبـرده از بــركـاتِ مـحـبـّتـت از دشـمنت، دلی كه بـرائت نداشته‌ست بی‌امتحـان مِهـر عـلی، یك تن از رُسُل بر دوش خویش مُهـر نبوّت نداشته‌ست جـایی كـه تـو نـمـونـۀ انـسـان كـامـلـی غاصب که حقّ غصب خلافت نداشته‌ست بی نام تو نوای اذان بـدتر از غِـنـاست در كشوری كه شیعه حكومت نداشته‌ست در آسـتـان بـیت گِـلـیـن ات نـوشـتـه‌انـد این شاه، تاج و تخت و عمارت نداشته‌ست مردی در این جهان به اباالفضل تان قسم انـدازۀ تو رحـم و مـروّت نـداشـتـه‌ست آوای “لافتیٰ”ست كه پیچیده هر طرف یعنی كسی به جز تو فـتوّت نداشته‌ست از طـرز ضربه‌های تو فـهـمـیده‌ایم كه دستی شبـیه دست تو قدرت نداشته‌ست تنها، به قلب كفر زدن كار حـیدر است اینگونه، هیچ كس دل و جرأت نداشته‌ست سـرتـا سـر نقـاط جـهـان را گـرفـته‌ای نامی به قـدر نام تو بـركت نـداشته‌ست تـنـهــا، به بـارگـاه سلـیـمـانی شـماست جایی كه مور، حسّ حقارت نداشته‌ست بیچاره آن كسی ست كه برگشته از نجف بیچاره تر كسی ست كه رُخصت نداشته‌ست شب های جمعه، جز نجف و كربلا، خدا جایی به سر هوای زیـارت نداشته‌ست |